Ochtińska Jaskinia Aragonitowa

Aragonitowy klejnot dziedzictwa światowego

Ochtińska Jaskinia Aragonitowa jest unikalnym zjawiskiem przyrodniczym, zwracającym uwagę bogactwem i różnorodnością aragonitowej szaty naciekowej, a także osobliwą genezą podziemnych przestrzeni.

Objaśnienia:

^*1 - Dzieci od 6 do 15 lat; inwalidzi starsi od 15 lat z ważną legitymacją
^*2 - Uczniowie i studenci studiów dziennych, w przypadku studentów po okazaniu ważnej legitymacji; Osoby w wieku powyżej 60 lat
^*3 - Aparat fotograficzny-Video - Fotografowanie i wykonywanie krótkich filmów jest dozwolone jedynie bez użycia statywu i jedynie w ramach standardowego zwiedzania jaskini po wykupieniu biletu i dodatkowo uiszczeniu specjalnej opłaty. Płynność zwiedzania nie może być zakłócona a bezpieczeństwo zwiedzania musi być zachowane.
^*4 - Dodatkowe wejście jest możliwe na żądanie zwiedzających po porozumieniu z zarządem jaskini również między godzinami regularnych wejść. Nie wolno w ten sposób przeszkodzić w płynności prowadzenia jaskini i trzeba zapłacić opłatę.

Nie ma możliwości wcześniejszej rezerwacji. Przy niskiej liczbie turystów zwiedzanie odbywa się zgodnie z istniejącym rozkładem. W przypadku dużej liczby turystów wejścia są organizowane w sposób ciągły, w interwałach czasowych zależnych od specyfiki danej jaskini, czyli również pomiędzy godzinami przewidzianymi w rozkładzie.

Droga wejściowa do jaskini prowadzi poprzez wykutą sztolnię o długości 144 m i różnicy poziomów 19 metrów. Zwiedzający mają do pokonania 104 schody. Całkowita długośćdrogy w jaskini  wynosi 300 metrów, a temperatura powietrza waha się od 7,2º do 7,8ºC. Zwiedzanie zajmuje około 30 minut. Strop jaskini jest ozdobiony wyjątkowymi formami aragonitu. Udostępnionych jaskiń tego rodzaju jest na świecie bardzo mało. Dzięki charakterystycznej szacie naciekowej    Ochtińska Jaskinia Aragonitowa jest unikalna w skali światowej.

Szczegółowe zasady zachowania dla odwiedzających są podane w regułach zwiedzania

Znajduje się na obszarze zwanym Ochtińskim kryptokrasem, na terenie Revúckej vrchoviny na północno-zachodnim zboczu góry Hrádok, pomiędzy miejscowościami Jelšava i Štítnik. Droga wejściowa do jaskini prowadzi poprzez wykutą sztolnię na wysokości 642 m n.p.m.

Jaskinia leży w Słowackim Rudohorí na wschód od Rożniawy. Do jaskini można się dostać skręcając z szosy między gminą Štítnik i miastem Jelšava na górze Hradok (2 km). Parking samochodowy znajduje sią 300 m od jaskini. Stąd się zwiedzający mogą dostać do wstępnego areału jaskini pieszo, po drodze z małym przewyższeniem.

Najbliższy przystanek komunikacji publicznej:

• Gočaltovo, Hradok (autobus)

Dojazd samochodem do jaskini:

• Z Popradu kierunek Rożniawa przez Vernár, Dobšinú i Štítnik – 80 km
• Z Rożniawy przez Štítnik kierunek Jelšava – 25 km
• Z Jelšavy kierunek Štítnik, Rożniawa – 10 km

Współrzędne GPS

Jaskina powstała w soczewce paleozoicznych krystalicznych wapieni, która znajduje się w obrębie niekrasowiejących skał metamorficznych – fyllitów. Sztolnia wejściowa, która prowadzi do jaskini znajduje się na wysokości 624 m n.p.m. W jaskini dominują korytarze o przekroju szczelinowym lub owalnym, które powstały na skutek korozyjnej czynności wód opadowych, która przesiąkała wzdłuż wyraźnych szczelin tektonicznych. Pomiędzy korytarzami o szczelinowym charakterze powstały horyzontalne ciągi z korozyjnymi formami o nieregularnych, owalnych kształtach. Najlepiej zachowane są różnorodne nisze i kopuły, których powstanie jest związane z konwekcyjnym ruchem wody na skutek gradientów termicznych lub gęstościowych. W warunkach stagnującej wody powstały płaskie stropy. Formy te są położone poniżej wspomnianych wcześniej nisz i kopuł. Piętrowe rozmieszczenie tych form jest zapisem etapów obniżania się zwierciadła wód podziemnych. Również poziome wżery widoczne w wielu miejscach na ścianach jaskini powstawały na poziomie zwierciadła wód.

W jaskini stwierdzono trzy generacje nacieków aragonitowych. Powstają one w wodnych roztworach z wysoką zawartością jonów Mg, Fe i Mn w stabilizowanych warunkach mikroklimatycznych. Najstarszą generację stanowią masywne, białe, na powierzchni mleczno zabarwione elipsoidalne formy, które często występują jako korodowane relikty większych polew na stropie komór jaskiniowych (mają wiek od 121 do 138 tys. lat). Aragonit je budujący jest częściowo zrekrystalizowany i miejscami zmieniony w kalcyt. Najliczniejsza jest druga generacja nacieków aragonitowych. Tworzą ją nacieki w kształcie igieł i spiral (o wieku ok. 14 tys. lat). Wytwarzają one krzaczkowite twory (włączając tzw. żelazny kwiat), który jest dla zwiedzających najatrakcyjniejszy. Nacieki te są stale zasilane przez wodę kapilarną, co pozwala zachować ich biały kolor. Najmłodsza generacja aragonitu, która obecnie powstaje na osadach ilastych i skupieniach ochr, występuje jako formy wachlarzyków o rozmiarach 2-4 mm lub czasami większe   oraz jedyne w swoim rodzaju miniaturowe spirale.

Temperatura powietrza wewnątrz wynosi od 7,2 do 7,8°, a wilgotność względna od 92 do 97%. Do stabilizacji podziemnego mikroklimatu przyczyniają się ochry (zawierają  47-56 % wody), dlatego, że mają zdolność oddawać i absorbować parę wodną.

Jaskinię przypadkowo odkryli M. Cangár i J. Prošek pracownicy przedsiębiorstwa ,,Východoslovenský rudný prieskum'' z Jelšavy w 1954 roku podczas drążenia geologicznej sztolni badawczej Kapusta. W roku 1955 badania w jaskini przeprowadzili pracownicy przedsiębiorstwa Turista, a w 1956 roku wprowadzono sondy badawcze. W 1966 roku rozpoczęto prace udostępniające poprzez wydrążenie sztolni wstępnej o długości 145 m, która umożliwiła otworzyć jaskinię dla zwiedzających w 1972 roku. Trasa turystyczna ma 230 m długości.

Widok z bliska aragonitowej szaty naciekowej

Widok z bliska aragonitowej szaty naciekowej

Widok z bliska aragonitowej szaty naciekowej

Widok z bliska aragonitowej szaty naciekowej

Widok z bliska aragonitowej szaty naciekowej

• Regulamin
• Broszura
• Przewodnik po trasie